Na początku lat 1990tych na PKP trwały przygotowania do obchodów 150lecia kolei na Ziemiach Polskich (1845-1995). Czyniono starania, by kulminacyjnym obchodom zapewnić właściwą oprawę. Siłami m.in. ZNTK w Pile i ZNTK w Ostrowie Wielkopolskim wiele „stojących w krzakach” lokomotyw i wagonów odbudowano do stanu pełnej sprawności. Równocześnie do celów muzealnych pozyskiwano i zachowywano ostatnie sprawne wówczas parowozy. Na fali przywracania do służby taboru kolejowego powstała potrzeba zapewnienia miejsca nie tylko na ekspozycje ale również na bieżącą obsługę i konserwacje. Po kilku latach gromadzenia eksponatów, 11 czerwca 1993 roku w Chabówce uroczyście otwarto ekspozycję na którą składało się wówczas kilkadziesiąt eksponatów. Nowo powstała placówka, kontynuująca tradycje parowozowni, była wówczas jedną z wielu. Podobne placówki powstały w Kościerzynie, Choszcznie, Bielsku-Białej, Jaworzynie Śląskiej i Karsznicach. Oprócz tego ruch planowy z parowozami prowadziła wówczas Parowozownia Wolsztyn a w Warszawie działało Muzeum Kolejnictwa.
Mało kto wówczas przypuszczał, że oddalona od głównych szlaków Chabówka stanie się za kilkanaście lat wiodącą placówką muzealną na kolejowej mapie Polski.